Polityka gospodarcza to świadome działania państwa, których celem jest oddziaływanie na gospodarkę –jej funkcjonowanie, dynamikę oraz strukturę oraz odziaływanie na stosunki ekonomiczne i powiązania z zagranicą. Jakakolwiek ingerencja państwa w gospodarkę jest celowa. Możemy wyróżnić cele polityki, mogą być krótkoterminowe (np. zapewnienie pełnego zatrudnienia) oraz długoterminowe ( na przykład wzrost gospodarczy). Cele polityki gospodarczej są następujące:
Generalne – suwerenność narodowa i sprawiedliwość, postęp ekonomiczny oraz prawa człowieka,
Ustrojowo-systemowe – umacnianie istniejącego już ustroju, zapewnienie bezpieczeństwa,
Ekonomiczne – powiększenie dobrobytu, wzrost przedsiębiorczości, efektywne wykorzystanie zasobów, wzrost gospodarczy,
Ekologiczne – ochrona środowiska naturalnego oraz rekultywacja obszarów zniszczonych,
Społeczne – przede wszystkim sprawiedliwy podział dochodów, gwarancja zatrudnienia, dostęp do dóbr kulturalnych i oświaty, wyrównane szanse awansu, a także zapobieganie wykluczeniu społecznemu,
Obronno-militarne – powiększanie potencjału gałęzi o znaczeniu obronnym oraz zapewnienie niezbędnych rezerw mocy produkcyjnych.
Wyróżniamy trzy funkcje polityki gospodarczej: funkcję stabilizacyjną, która związana jest z ładem ekonomicznym, poza tym z funkcją stabilizacyjną wiąże się ukształtowanie inflacji, stopy bezrobocia, wzrost PKB (produkt krajowy brutto), zapewnienie stabilności kursów walutowych. Kolejne funkcje to funkcja redystrybucyjna oraz alokacyjna, dotyczą one władz publicznych w podziale dochodów. Przykładowo finansowanie sektora publicznego (system szkolnictwa, służba zdrowia czy ochrona obywateli). Obie funkcje zwiążą się z podziałem dóbr na dobra publiczne oraz dobra prywatne. Dobrem publicznym są wszystkie dobra finansowane z funduszy publicznych. Dobro prywatne to takie które nie może być konsumowane przez wielu konsumentów, nie są więc one tak jak w przypadku dóbr publicznych dostępne dla każdego człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz